Tolk-gemedieerde communicatie in de huisartspraktijk

Turkse migrantpatiënten met onvoldoende taalvaardigheid in het Nederlands gebruiken vaak familieleden (zogenaamde informele tolken) om de taalbarrière in de huisartsenpraktijk te overbruggen. Eerder onderzoek heeft aangetoond dat het gebruik van dergelijke tolken zowel ernstige miscommunicatie in de hand kan werken als kan leiden tot ontevredenheid onder zorgverleners en tolken. Een recente review van de literatuur heeft echter uitgewezen dat er vrijwel geen onderzoek is gedaan naar de tolk-gemedieerde communicatie vanuit het perspectief van allochtone patiënten zelf. Voorts missen de meeste studies een gedegen theoretisch raamwerk, wat integratie van eerdere bevindingen belemmert. Doel van dit onderzoek is dan ook om het proces van tolk-gemedieerde communicatie in de huisartspraktijk te bestuderen, met inbegrip van de mogelijke antecedenten en uitkomsten, primair vanuit het perspectief van de patiënt. Dit perspectief van de patiënt zal worden vergeleken met de perspectieven van informele tolken en huisartsen om te komen tot een completer beeld van tolk-gemedieerde communicatie in de huisartspraktijk. Het onderzoek maakt gebruik van een innovatieve combinatie van een ‘emic’ en ‘etic’ benadering en een interdisciplinair theoretisch kader, gebaseerd op theorieën uit de communicatiewetenschap, medische antropologie en gezondheidspsychologie en maakt gebruik van gemengde onderzoeksmethoden (kwalitatief, observationeel onderzoek), om onze kennis van tolk-gemedieerde communicatie in de huisartspraktijk te vergroten en aanbevelingen te kunnen doen voor gerichte interventies om dit communicatieproces te kunnen verbeteren.